Nowa galeria Samorząd Uczniowski na Święcie Demokracji w Gdańsku została dodana do albumu fotograficznego

29 maja, w środę, dziesiątka młodych śmiałków ruszyła do podziemnych labiryntów zamku Karak aby szukać skarbów i mierzyć się z kreaturami tam mieszkającymi. Przypomnę: Karak to przygodowa gra planszowa z elementami RPG, w której każdy prowadzi jednego z sześciu śmiałków przez labirynt znajdujący się w podziemiach tytułowego zamku. Po raz czwarty już w naszej szkole odbył się turniej gry planszowej Karak, zorganizowany dzięki wydawnictwu Albi, które ufundowało cenne nagrody i udostępniło egzemplarze turniejowe gry. Bardzo dziękujemy! A tegorocznym zwycięzcą został Franek, który tym samym zapewnił sobie drugi już tytuł Mistrza Podziemi. Brawa również dla Wojtka, Tosi i Mileny za awans do finału! Były emocje, była rywalizacja, były pozytywne wibracje. Ale ponieważ to prawdziwy turniej a nie tylko towarzyskie spotkanie, były również różne strategie, ciągłe przeliczanie punktów, szacowanie swoich szans, przewidywanie co może nastąpić i jak zareagują rywale. Czekamy niecierpliwie na kolejną edycję!

Od września 2023 roku poniedziałkowa 6. lekcja dla nas, dziewczyn z 5a: Poli L., Michaliny D., Julki M., Julki Z., Zuzi Sz., Kornelii B., Wiktorii S., Oliwii R., Uli M., wyglądała podobnie.

Zbiórka w świetlicy szkolnej, ustalanie, co będziemy nadawać przez tydzień w radiowęźle, opracowanie grafiku dyżurów – parami lub po trzy. Dyżurni zawsze wcześniej przychodzą do szkoły, by nadawać przed lekcjami i podczas przerw. To poważny obowiązek, ale też dobra zabawa. Często zastanawiamy się, o czym warto mówić przez mikrofon. Jak w ogóle mówić, by ktoś nas zrozumiał i jeszcze chciał wysłuchać.

Jesteśmy jeszcze mało obyte ze sprzętem i dość nieśmiałe. Dopiero od końca listopada działamy na szkolnym laptopie, a nie na naszych telefonach. Mamy odmienne gusta muzyczne. Lubimy różne piosenki, ale nie wszystkie (według naszej opiekunki) nadają się do puszczania w szkolny eter. Pouczały nas też na ten temat starsze dziewczyny z klasy ósmej, jednak same nie chciały włączyć się w radiowe działania.
Ich uwagi przyjęłyśmy z pokorą. Ciągłe przepychanki na przerwach, połajanki nauczycieli, że trzeba wyjść na dwór, reklamacje dotyczące piosenek - także.

To nie był łatwy rok, ale wytrwałyśmy na radiowęzłowym stołku. Najpiękniejsze były te chwile, gdy przychodzili do nas zadowoleni uczniowie i prosili o powtórkę jakiejś piosenki albo gdy maluchy podrygiwały w tanecznych pląsach w rytm dźwięków płynących z naszego Radia na 102.

Co najważniejsze w tym dziwnym roku szkolnym -przeżyłyśmy w tym roku dwa niezwykłe spotkania…

W marcu gościłyśmy na naszych zajęciach pana Tomasza Ruska, dziennikarza Gazety Lubuskiej, blogera, pisarza, ambasadora Fundacji Share the care.  Opowiedział nam on o swojej drodze do profesjonalnego dziennikarstwa. Zaczynał tak jak my - w szkolnym radiowęźle. Potem przyszedł czas na rozgłośnię radiową w Gorzowie. W końcu na publicystykę i kierowanie portalem Nasze Miasto.

Ciekawa rozmowa, pisanie i wychowywanie córki to żywioły pana Tomasza. Twierdził on, że tematy na interesujące artykuły, reportaże, wywiady leżą na ulicy. Trzeba tylko być uważnym obserwatorem i nieobojętnym człowiekiem.
- Jeśli was coś zainteresuje- powtarzał z wesołą miną - to znaczy, że innych również.

Zaintrygowała nas niezwykła postawa tego dziennikarza. Nic dla niego nie wydawało się trudne. Wszystko było oczywiste i opisywalne w prostych, jasnych zdaniach. Widać było, że ten człowiek lubi ludzi, lubi nasze miasto i jest daleki od nauczycielskiego pouczania, z jakim na co dzień mamy do czynienia. Zachęcał nas do rozwijania swych pasji, tworzenia i nieprzejmowania się tym, że czasami popełniamy jakieś błędy. Powinnyśmy mówić i pisać wtedy, gdy mamy coś istotnego do powiedzenia. I zawsze zwracać uwagę na niepokojące zjawiska wokół nas. Powinnyśmy z odwagą wołać o pomoc, gdy znajdziemy się w sytuacji zagrożenia. I jeszcze jedno przesłanie, które skłoniło nas do długiej dyskusji na niejednych zajęciach - korzystajmy z internetu w przemyślany sposób.

Zapytałyśmy pana Tomasza, co sądzi o dziennikarstwie rodem z Tik-Toka. Same przecież codziennie śledzimy filmiki na tej popularnej platformie. Czasami myślałyśmy też o tym, by coś na niej opublikować. Nasz gość jakoś nie podzielił naszego tik-tokowego entuzjazmu. Z naturalną prostotą rozłożył ręce i stwierdził, że nie poleca takiego dziennikarstwa. Uczula nas na treści, jakie pojawiają się na Tik Toku. Uświadamia nam, że emitowane tam filmy są często ogłupiaczami, które wykrzywiają obraz świata i spłycają zdolność jego rozumienia. Dużo wartościowsze jest to, co sami robimy i przeżywamy w realu.

To było wyjątkowe spotkanie z wyjątkowym człowiekiem. Po nim marzyłyśmy już tylko o tym, by ruszyć ze szkoły gdzieś dalej i po prostu doświadczać świata.

Okazja nadarzyła się w maju, gdy udało nam się dotrzeć całą radiowęzłową drużyną do rozgłośni Radia Zachód i Radia Zielona Góra. Mieszczą się one w Zielonej Górze przy ulicy Kukułczej w ładnym, ciekawie zaaranżowanym budynku. Radio Zachód nadaje dla całego naszego województwa, a nawet dalej. Słychać je od Poznania do Berlina. Radio Zielona Góra skupia się na słuchaczach z tego miasta.

Naszą przewodniczką po radiowym świecie była pani Wiktoria Tymińska, specjalistka ds. marketingu i jak się okazało, także copywriterka. Oprowadziła nas ona po budynku, w którym zobaczyłyśmy montażownię, studio nagrań, stanowisko realizatora audycji, pomieszczenia radiowych techników.  Zostałyśmy nawet zaproszone do studia podczas emitowania audycji na żywo. Dwie z naszych koleżanek, Zuzia i Wiktoria, zasiadły przy stole dziennikarskim, założyły słuchawki i miały swoje pierwsze pięć minut na profesjonalnej antenie.  Okazało się to niemałym przeżyciem. Głos trochę drżał, a emocje były naprawdę duże.

Wcale nie zdziwiło nas to, że dziennikarze zachęcali do rozwijania zainteresowań. Widać było, że w świecie radiowców też pracują prawdziwi pasjonaci, którzy chcieli nas tą miłością do mikrofonu i słowa zarazić.

Jeszcze kilka miesięcy temu nieśmiało zaczynałyśmy puszczać piosenki w szkolnym radiowęźle.
A dziś? Dziś myślimy o tym, że może któraś z nas zasiądzie kiedyś w redakcyjnym fotelu, pojedzie z mikrofonem w teren, będzie zabierać głos w ważnych sprawach, pomagać potrzebującym, relacjonować ciekawe wydarzenia, pokazywać interesujących ludzi, jakich mnóstwo wokół nas.

A nawet jeśli nikt z naszej grupy nie wybierze dziennikarstwa jako przyszłego zawodu, to tegoroczna przygoda nauczyła nas na pewno otwierać szerzej oczy na świat, bo – jak twierdził pan Tomasz Rusek- Dla dziennikarza każdy dzień jest inny i dlatego tak się lubi  tę robotę.

Dziewczyny z Radia na 102

Aby upamiętnić 233 rocznicę  uchwalenia Konstytucji 3 maja, klasa 5a przygotowała uroczysty apel, na który zaproszeni byli wszyscy uczniowie i pracownicy naszej szkoły. Było krótko, ale bardzo uroczyście. Piątoklasiści przybliżyli swoim kolegom i koleżankom pojęcie konstytucji, przedstawili głównych autorów dokumentu oraz wyjaśnili doniosłość tego wydarzenia. Przedstawieniu towarzyszyła symbolika narodowa i barwy biało czerwone.

Jak co roku, wczesną wiosną, rozpoczęły się  Lubuskie Konfrontacje Artystyczne.

W marcu w pięknej sali Biblioteki Miejskiej w Międzyrzeczu spotkali się uczestnicy etapu gminnego Konkursu Recytatorskiego  reprezentujący wszystkie szkoły naszej gminy. Ze Szkoły Podstawowej nr 4  wystartowały trzy utalentowane uczennice z klasy 3a  Zuzanna , Antonina  i Emilia  oraz jedna uczennica z klasy 4a - Alicja.

Aprobatę komisji uzyskała recytacja Alicji , która z  właściwym sobie temperamentem zaprezentowała wiersz Jana Brzechwy pt. Na straganie. Aktorski talent Alicji pozwolił jej zabłysnąć na międzyrzeckiej scenie.

 W kwietniu odbyły się gminne Lubuskie Konfrontacje Artystyczne Piosenka 2024.

Naszą szkołę reprezentowali w niej bardzo młodzi artyści: Tymon  z klasy 2a oraz Kaja z klasy 4a. Wyróżnienie w tym konkursie wyśpiewała Kaja Pomesna. Na wszystkich zrobił też duże wrażenie odważny debiut Tymona.

Udział w konkursach artystycznych to nie lada wyzwanie. Konkurencja jest silna i liczna, a występy publiczne wymagają od uczniów nie tylko wspaniałej, wyrazistej wymowy, pięknego, czystego głosu, ale także  opanowania tremy oraz okiełznania niezwykłych emocji.

Bardzo dziękujemy naszym koleżankom  i koledze z młodszych klas za reprezentowanie szkoły na międzyrzeckiej scenie i życzymy im sukcesów w kolejnych latach. Niech ich talent rozkwita.

Koło dziennikarskie SP4

27 marca 2024 r. uczniowie klas I-VI wzięli udział w zajęciach edukacyjnych „Segreguj odpady z ReFlexem” prowadzonych przez edukatora Celowego Związku Gmin w Długoszynie. Celem spotkania było rozwijanie świadomości ekologicznej w zakresie właściwego postępowania z opakowaniami elastycznymi. Podczas zajęć uczniowie poprzez zabawę, dyskusję, prezentację poznali poszczególne etapy przygotowania do recyklingu,
w tym odpadów opakowaniowych, granulaty recyklingowe, półprodukty itp.

Edukatorzy rozdali uczniom materiały edukacyjne, ulotki oraz magnesy, a najbardziej aktywne dzieci otrzymały nagrody.

W kwietniu i maju uczniowie przystąpią do realizacji zadań konkursowych w dwóch kategoriach wiekowych. Klasy I-III popracują nad  przygotowaniem plakatu zachęcającego do zbiórki i recyklingu opakowań elastycznych w żółtych pojemnikach. Natomiast starsi uczniowie nagrają i zmontują film krótkometrażowy pokazujący prawidłowe postępowanie i recykling opakowań elastycznych.

Trzymamy kciuki.

Włączając się do wojewódzkiej akcji przywitaliśmy wiosnę w kolorowych skarpetkach i obchodziliśmy Międzynarodowy Dzień Osób z Zespołem Downa. Utworzony przez nas łańcuch z 216 kolorowych skarpetek miał prawie 54 metry.

Podczas ferii na szkolnym korytarzu został zainstalowany automat z napojami i zdrowymi przekąskami. W ofercie są produkty, które są zgodne z obowiązującymi przepisami i spełniają określone kryteria zdrowotne. Maszyna przyjmuje monety o nominałach 10, 20 i 50 groszy oraz 1,2,5 złotych.

Rada Rodziców, Samorząd Uczniowski, Grono Pedagogiczne i pracownicy SP4

W CZASIE FERII ZIMOWYCH (12-23.02.2024) SEKRETARIAT PRZYJMUJE INTERESANTÓW
W GODZINACH OD 9:00 DO 11:00

Przedstawienie, które obejrzeliśmy 31 stycznia 2024 roku w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Gorzowie, wywołało w nas zdecydowanie pozytywne emocje. Wyreżyserował je Paweł Paszta, a główną rolę Sama odegrał Oliwier Witek. 

Bohater sztuki to trzynastolatek, którego rodzice się rozwodzili, układali sobie nowe życie, a ich syn Sam został (nomen omen) sam ze wszystkimi problemami. Chłopiec przeżywał trudne momenty nie tylko w domu, ale też w szkole, gdzie prześladował go osiłek Grzesiek, a gdy doszła do jego klasy nowa dziewczyna Viola, zakochał się
w niej od pierwszego wejrzenia.

Po wielu perypetiach wszyscy bohaterowie spektaklu ułożyli sobie szczęśliwie życie. Rodzice Sama odnaleźli miłość w nowych związkach, a chłopiec zaczął chodzić z Violą. Okazało się, że brutalne i prostackie zachowanie Grześka wynikało z jego trudnej sytuacji rodzinnej i chłopcy w końcu nawiązali ze sobą nić porozumienia. 

Ten spektakl z czystym sumieniem mogłybyśmy polecić każdemu- spodoba się on nie tylko nastolatkom,
ale także dorosłym, gdyż skłania do refleksji na temat roli rodzica w życiu dorastającego dziecka i pokazuje, z jakimi problemami większość młodych ludzi musi się mierzyć. Warto zauważyć, że te istotne treści zostały wyrażone językiem współczesnym, zrozumiałym dla młodych widzów.

Na pochwałę zasługują też pomysły reżyserskie - różnorodność zastosowanych form teatralnych (żywe słowo, nagrane komentarze dzieci, piosenki, taniec) oraz genialny pomysł, by wprowadzić do sztuki postać chomika
z rozdwojeniem jaźni. Dzięki niemu mogliśmy poznać przemyślenia głównego bohatera i jednocześnie odczuć mocniej jego samotność - chomik był jedynym stworzeniem, przed którym nastolatek mógł się naprawdę otworzyć.

Nie dziwi więc fakt, że spektakl bierze udział w 30. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Na pewno ma szansę na wysoką lokatę.

Maja Huczko i Wiktoria Kawałek z 8 a

Tydzień temu uczniowie naszej szkoły obejrzeli film Macieja Kawulskiego o niezwykłej akademii opisanej niegdyś przez Jana Brzechwę. Adaptacja znanej nam z czwartej klasy lektury nie miała z nią wiele wspólnego, ale nam się bardzo podobała.

Jest to historia dwunastoletniej Ady Niezgódki (w tej roli Antonina Litwiniuk), która trafiła do magicznej akademii prowadzonej przez niezwykłego nauczyciela Ambrożego Kleksa (Tomasza Kota). Uczą się w niej nie tylko chłopcy, ale i dziewczynki z różnych stron świata. Uczniowie trafili do słynnej szkoły za sprawą ptaka Mateusza (w tej roli Sebastian Stankiewicz).

Wielkie wrażenie zrobiły na nas charakteryzacja i kostiumy Wilkusów oraz ptaka Mateusza, zmieniającego się w człowieka dzięki magicznym jagodom. Dużą rolę odegrały w filmie nietuzinkowa scenografia oraz efekty specjalne, które pozwoliły wykreować naprawdę magiczny świat akademii i przenieść się do tamtej rzeczywistości.

Film „Akademia pana Kleksa” jest przeznaczony dla każdego odbiorcy - małe dzieci odczytają go jako dość mroczną baśń, uczniowie w naszym wieku jako odskocznię od rzeczywistości, a dorośli jako powrót do lektury z dzieciństwa.

Z niecierpliwością czekamy na kolejną część opowieści o przygodach Ady i profesora Kleksa. Ta uwspółcześniona wersja jest naprawdę znakomita!

                                                            Zuzanna Szlachtycz

                                                            Kornelia Bartczak

                                                            ulia Zaworska

                                                            Julia Marczak

                                                            Ula Maćkowiak

                                                            Pola Leśkiewicz

                                                            Michalina Drożdżyńska

                                                            Wiktoria Stroińska

                                                            Oliwia Roszyk

Nowa galeria Spotkanie z mentorką CEO Szkoła Demokracji została dodana do albumu fotograficznego

Mikołajki najczęściej kojarzą nam się ze słodyczami i drobnymi upominkami, a mogą być pretekstem do dobrej, sportowej zabawy w klasowym gronie.
Przekonaliśmy się o tym 11 grudnia br., kiedy spędziliśmy kilka niezapomnianych godzin w Gorzowie.

Rano udaliśmy się do Parku Trampolin, gdzie ogarnęło nas sportowe szaleństwo. Najpierw, odziani w specjalne uprzęże i zaopatrzeni w laserową broń, poczuliśmy się jak bohaterowie gier komputerowych. Przez 25 minut przemierzaliśmy  tajemniczy labirynt i próbowaliśmy pokonać naszych rywali.  Później czekał nas niezły wysiłek
na trampolinach, w basenach z gąbkami i na zjeżdżalniach. Popisom akrobatycznym nie było końca! Pot lał się z czoła!

Zmęczeni i bardzo głodni opuszczaliśmy Park Trampolin, a po krótkim odpoczynku nadszedł czas na nową przygodę.  Tym razem na lodowisku Słowianka. Dla wielu z nas  był to pierwszy kontakt z łyżwami, więc ta aktywność okazała się niełatwa. Lód śliski, łyżwy ostre, jednym słowem dobra okazja do tego, by wielokrotnie zaliczyć upadek. Najważniejsze, że zawsze w pobliżu znalazł się ktoś, kto podał pomocną dłoń i pomógł podnieść się z kolan.

Tylko nieliczni z nas szybko opuścili lodowisko. Reszta dzielnie korzystała z uroków jazdy na łyżwach, a wirtuozi kręcili nawet kółka i jaskółki .

To był dobry dzień dla naszej klasy, bawiliśmy się świetnie, a najważniejsze, że byliśmy wszyscy razem i mogliśmy liczyć na wzajemną pomoc.

                                                                                                                                     Klasa 4a  

6 grudnia był niezwykłym dniem dla uczniów klasy II i III. To właśnie tego dnia wyruszyliśmy na pełną wrażeń wycieczkę do fabryki bombek oraz skansenu Budownictwa Ludowego w malowniczym Wolsztynie.

Poranek rozpoczął się radosnym oczekiwaniem i niecierpliwym brzęczeniem w klasowych szeregach. Wspólnie wyruszyliśmy w podróż do fabryki bombek, która miała dla nas ukrytą tajemnicę produkcji magicznych ozdób świątecznych.

Wnętrze fabryki przywitało nas zapachem świeżo powstałych ozdób. Roztaczająca się przed nami sceneria była niczym z bajki – pracownicy fabryki z uśmiechami na twarzach, zajmowali się ręcznym wydmuchiwaniem i zdobieniem bombek. Ze zdziwieniem i fascynacją obserwowaliśmy, jak zwykłe szklane rurki przemieniają się w dzieła sztuki. Następnie oglądaliśmy jak rzemieślnicy wspomnianej fabryki malowali bombki, które później mogliśmy zakupić jako pamiątkę.

W Wolsztynie czekał na nas zbiór autentycznych domów, sprzętów, mebli i innych elementów kultury ludowej. Przenieśliśmy się w czasie, odkrywając tajemnice życia naszych przodków. W skansenie mieliśmy okazję poznać tradycje, zwyczaje i styl życia ludności wiejskiej sprzed wielu lat. Uczestniczyliśmy w warsztatach świątecznych, gdzie pod okiem doświadczonych przewodników samodzielnie tworzyliśmy kolorowe łańcuchy, urocze anioły i błyszczące bombki z orzechów.

Cała wycieczka była dla nas nie tylko okazją do nauki i poznawania tradycji, ale również do kształtowania wspólnych więzi i rozwijania kreatywności. Skansen w Wolsztynie okazał się niezwykłym miejscem, gdzie historia przeplatała się z zabawą i nauką, tworząc niezapomniane chwile.

To był dzień pełen magii, odkryć i radości, który utkwił w naszej pamięci niczym najpiękniejsza opowieść świąteczna.

Wielu myśli, że współczesna młodzież to tylko cyborgi, których nie można wyciągnąć z wirtualnego świata. Warto być jednak ostrożnym z wygłaszaniem tak kategorycznych ocen.

Okazuje się, że pewna klasa 8 z niedużej międzyrzeckiej szkoły udała się 1 grudnia 2023 roku do Wrocławia, aby obejrzeć arcydzieło polskiego malarstwa batalistycznego, Panoramę Racławicką, oraz wziąć udział w warsztatach literackich w Muzeum Pana Tadeusza. Pomiędzy jednym i drugim wydarzeniem młodzież miała czas na chłonięcie atmosfery jarmarku bożonarodzeniowego, który rozpostarł się szeroko na wrocławskim rynku. Jednym słowem, ambitny plan…

I wszystko na miejscu, we Wrocławiu, przebiegało pięknie. Panorama Racławicka, co prawda młodzieży nie zachwyciła, ale na pewno zrobiła nie najgorsze wrażenie. Warsztaty polonistyczne wypadły całkiem dobrze. Ekspozycje były ciekawe, a moderatorka, młoda, kompetentna i wyrozumiała dla ósmoklasistów, zaktywizowała ich na tyle, że raczyli ruszyć swe szare komórki i to z dobrym skutkiem. Tak więc nawet Pan Tadeusz nie okazał się taki straszny, jak go malują.

Osławiony wrocławski jarmark bożonarodzeniowy też chyba nie zawiódł - straganów stało wiele, wśród tłumów gości można było wypatrzeć znanego influencera, a nawet spotkać gwiazdę telewizyjnego show. No, może tylko pogoda była mało przyjemna, ale na to wpływu już nie ma nikt.

Wszystkie te przeżycia przerodziłyby się zapewne w miłe wspomnienia, gdyby nie instytucja przewozowa, z której usług skorzystała żądna kultury młodzież. Bo jeśli nawet dzieła sztuki przepadną w mrokach zapomnienia, to przejazdu kolejowego z firmą POLREGIO nie da się zapomnieć.

Pociąg najpierw trzeba było łapać, dosłownie gonić i zatrzymywać, a potem szukać, czyli czekać na skład widmo ciemną nocą w mieście wojewódzkim, na pustym peronie, gdzie milczą megafony, hula wiatr, szczypie mróz i nie uświadczysz żadnego pracownika obsługi. I jeszcze dwie godziny drogi w zawieszeniu, czyli dosłownie na jednej nodze w tłumie umęczonych podróżnych. I tylko godzina opóźnienia z przyczyn do teraz niewyjaśnionych…

Przyszły co prawda przeprosiny od firmy kolejowej, które młodzież przyjęła ze świąteczną wyrozumiałością,
ale piorunującego wrażenia nie dało się zatrzeć do dziś.

Nic dziwnego, że w belferskiej głowie uparcie kołaczą pytania, czy warto było wyciągać młodzież z wirtualnej rzeczywistości po to, by zderzyła się z reality show w wykonaniu Polregio? Czy Panu Tadeuszowi wystarczyło uroku arcydzieła, by przetrzymać to zderzenie z lokalnym taborem kolejowym? I najważniejsze: jakimi zgłoskami te nieepickie historie zapiszą się w pamięci sarkastycznej młodzieży?

Mamy przeczucie, że uświęcony trzynastozgłoskowiec tego nie udźwignie.

Belferka od polskiego z klasą 8a

W tym pięknym czasie oczekiwania na Święta Bożego Narodzenia nasi uczniowie pamiętają również o naszych braciach mniejszych, psach i kotach, które nie mają własnych domów. Zrobili zbiórkę karmy dla psów i kotów i już za chwilkę wyślemy ją do schroniska Azyl w Gorzowie Wlkp. Dziękujemy wszystkim, którzy włączyli sią do akcji wolontariatu szkolnego!

Święta Bożego Narodzenia tuż, tuż. W związku z tym w naszej bibliotece zagościły nowe, śliczne książki w bardzo dobrej cenie! Każdy uczeń może przyjść i kupić sobie coś fajnego do czytania i kolorowania. Bo są wśród książek bajki, opowiadania, kolorowanki, krzyżówki i rebusy, świąteczne zagadki i szarady. Dla każdego coś dobrego!